Wij vrouwen kunnen ontzettend streng zijn voor onszelf. Kritisch op onszelf. En ons lichaam is een gemakkelijke prooi. Er komt altijd wel weer een moment dat we in de spiegel kijken en denken: ‘Sh*t, ik zie er NIET uit.’ Of: ‘Dit komt NOOIT meer goed.’ Of nog erger: ‘Hoe heb ik het ZOVER kunnen laten komen?’ We veroordelen ons lichaam keihard en zijn diep teleurgesteld in onszelf. En wat hebben we een spijt: Spijt dat we al die chocolade hebben gegeten. Spijt dat we ’s avonds op de bank zijn blijven zitten in plaats van naar de Crossfit-les te gaan. Spijt dat we die tosti hebben gegeten in plaats van een salade.
Een neverending story
We voelen ons op dit soort pijnlijke momenten diep ongelukkig, verdrietig en boos. Maar gelukkig: ons brein heeft de oplossing. Tadaaaa! Vanaf NU gaan we het anders doen! We gaan super gezond eten en we gaan keihard trainen. En dan, ja dan, als we er weer helemaal TIPTOP uitzien zal ons leven HELEMAAL geweldig zijn. Dan leven we nog lang en vooral GELUKKIG. O ja, ik zie het al helemaal voor me.
Ik heb deze momenten van wanhoop jaren gehad. En ik heb altijd gedacht dat hiervoor de oplossing was: een dieet volgen, het eeuwig blijven volhouden en zo voor altijd superslank zijn. Maar het enige waar al dit diëten toe heeft geleid was dat ik mijzelf diep ongelukkig bleef voelen over mijn lichaam. Mezelf eigenlijk steeds ongelukkiger ging voelen. Een neverending story. Een bodemloze put.
Inmiddels is er bij mij veel veranderd in de relatie met mijn lichaam. En heb ik geleerd om de antwoorden op een dieper niveau te zoeken: het niveau van mijn eigenwaarde, zelfvertrouwen en emotionele welzijn.
Een kont als een bowlingbal
Maar afgelopen weekend had ook ik weer een moment van ‘Sh*t, ik zie er NIET uit.’ Ik was met mijn man en twee dochters een weekend naar Texel. Het was prachtig weer. De zon scheen. De lucht was strakblauw. Een zacht zomerbriesje waaide verkoelend. De ideale omstandigheden voor een wandeling op het strand. Ik had mijn favoriete zomerjurk aan en liep naast mijn oudste dochter. Mijn man liep achter ons en maakte een foto. Enthousiast liet hij de foto zien. En ik dacht alleen maar (en ja hoor, daar is ie weer): ‘Sh*t, ik zie er NIET uit!!!! Die kont als een bowlingbal! En die blubberarmen! En OOOOOOOO, waar komen al die rollen op mijn rug vandaan?’ En ik vergeleek mezelf natuurlijk met dat mooie, bijna vijftienjarige lichaam van mijn dochter. Dat is trouwens wat de media ons ook voortdurend voorschotelen: modellen van 15 tot 20 jaar showen de outfits voor vrouwen van 35+. Maar dit even terzijde. Wat ik totaal niet meer zag was het prachtige beeld van een moeder die hand in hand (ja, echt!!!!) met haar puberdochter op het strand liep. Hoeveel GELUK wil je hebben?
Het ware verhaal
Nu had ik natuurlijk meteen plannen kunnen maken voor het zoveelste dieet. En mezelf als een lemming opnieuw keihard kunnen storten in die bodemloze put. Maar nee, ik deed iets anders. Niet de neverending story, maar ik vertelde mezelf het WARE VERHAAL over mijn lichaam. Ik schreef mijn lichaam deze brief:
Lief lichaam,
Dankjewel dat je er al die jaren altijd voor mij bent geweest. En nog steeds bent.
Dankjewel dat je zo ontzettend gezond bent. (ook al zorg ik vaak niet goed -en regelmatig zelfs slecht- voor jou.)
Dankjewel dat je zo sterk en krachtig bent.
Dankjewel dat je zo warm en zacht bent.
Dankjewel dat er twee prachtige kinderen in jou hebben mogen groeien.
Dankjewel dat ik dankzij jou deze kinderen zoveel kan knuffelen.
Dankjewel dat ik dankzij jou kan liefhebben.
Dankjewel dat je alle chocolade, appeltaart en slagroom (mijn 3 guilty pleasures ;-)),
waarmee ik je al die jaren heb volgepropt, zonder morren hebt verteerd.
Dankjewel dat jij mijn jarenlange dieetgekte verdroeg, en kilo’s afviel, weer aankwam, opnieuw afviel en…weer aankwam.
Dankjewel dat je nooit klaagde ook al ging ik vaak zonder pardon over jouw grenzen.
Dankjewel dat ook al ben je soms doodmoe je toch altijd de energie vindt om door te gaan.
Dankjewel dat je bereid bent om altijd tweede viool te spelen ten opzichte van mijn gezin, mijn werk en mijn dwingende geest.
Dankjewel voor je uithoudingsvermogen als ik weer eens urenlang achter mijn laptop zit.
Dankjewel dat ik dankzij jou van die lange wandelingen kan maken.
Dankjewel dat ik dankzij jou de hockeywedstrijden van mijn dochter kan fluiten.
Dankjewel dat ik dankzij jou heel hard kan lachen (en huilen) met mijn vriendinnen.
Dankjewel dat ik dankzij jou kan dansen.
Dankjewel dat ik dankzij jou kan genieten.
Dankjewel dat ik dankzij jou kan denken en voelen.
Kortom: DANKJEWEL WAARDEVOL, LIEFDEVOL, KOSTBAAR LICHAAM! Dankzij jou kan ik LEVEN!
Je hebt altijd voor mij gezorgd, nu zal ik voor jou zorgen. Zodat onze relatie sterker wordt dan ooit.
Liefs,
Ingrid
Jouw brief
Ik wil je uitnodigen om jouw lichaam ook een brief te schrijven, waarin je haar vertelt wat zij ECHT allemaal voor jou doet en betekent. Dag in dag uit. Zoals aan een moeder, die er altijd gewoon is en onvoorwaardelijk voor je klaarstaat, en die je nu kunt bedanken door je waardering uit te spreken. Je zult merken hoe blij jouw lichaam en jij daarvan worden. Als je jouw brief persoonlijk met ons wilt delen ben je van harte welkom en kun je ‘m sturen naar: loveyourlijfcoaching@gmail.com
Wij, vrouwen hebben een gecompliceerde relatie met ons lichaam. Maar we kunnen elkaar helpen om de relatie met dat kostbare lijf, en onszelf, realistischer en liefdevoller te maken. Als je iemand kent die iets aan dit artikel kan hebben waarderen we het ontzettend als je deze blog doorstuurt. Waarom aan de oppervlakte blijven als we met elkaar de diepte in kunnen?
Je kunt jouw brief natuurlijk ook delen in de comments onder deze blog. Hoe mooi is het om met jouw verhaal andere vrouwen te inspireren.Ik hoor heel graag van je!
Zorg goed voor je lichaam! Je hebt er maar één!
Liefs,
Ingrid
PS. wil je voortaan ook deze blogs iedere week als eerste ontvangen in je mailbox? Laat dan hier je voornaam en mailadres achter, dan zet ik je graag op de mailinglijst.
